အလြမ္းေတြကို အုတ္ျမစ္ခ်ခဲ့တာ မင္းပါ။
တိတ္ဆိတ္လြန္းတဲ့ ညလယ္မွာ
တစ္ေယာက္ကိုယ္တစ္ေယာက္
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရတြက္ခဲ့ၾကတယ္။
ယစ္မူးေနတဲ့ ႏွလံုးသားေတြ
ကန္ေရျပင္ရဲ႕ တိုးေဝွ႔ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။
” သြားရေအာင္ အစ္ကို ” တဲ့
လက္ဖဝါး ႏုႏုေလးကိုဆြဲၿပီး
နတ္သမီးတမွ် မ်က္ႏွာေလးကို အငမ္းမရ
ၾကည့္မိေတာ့ “ေနာက္ရက္ေတြ ႐ွိေသးတယ္” တဲ့..
အလြမ္းေတြကို ခဏခဏ သြားေကာက္မိတယ္။
No comments:
Post a Comment